Przyczepność do betonu – stali Epstal

Zgodnie z normą [PN-EN 1992-1-1:2008 „Eurokod 2 – Projektowanie konstrukcji z betonu – Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków”.] warunkiem dobrej przyczepności stali zbrojeniowej do betonu jest zachowanie minimalnego względnego pola powierzchni żeber f. Takie samo wymaganie pojawia się w normach [PN-EN 10080:2007 „Stal do zbrojenia betonu – Spajalna stal zbrojeniowa –– Postanowienia ogólne”.] oraz [PN-H-93220:2018-02 „Stal do zbrojenia betonu - spajalna stal zbrojeniowa B500SP -Pręty i walcówka żebrowana”] – ta ostatnia norma podaje minimalne wartości f , jakie obowiązują dla gatunku B500SP. Względne pole powierzchni żeber wyznacza się w badaniu geometrii użebrowania, przeprowadzanym za pomocą urządzeń dokonujących laserowego pomiaru powierzchni próbki.

Wymaganie dotyczące f – zgodnie z postanowieniami Eurokodu – może być w pewnych przypadkach nie spełnione, jeśli odpowiednia przyczepność stali do betonu zostanie wykazana w dodatkowych badaniach laboratoryjnych. Tu Eurokod 2 powołuje się na normę EN 10080, w której podano warunki wykonania dwóch alternatywnych badań przyczepności: badania belki oraz badania wyciągania. Oba wykonywane są na drobnowymiarowych elementach betonowych z zakotwionymi wewnątrz prętami i mają za zadanie wyznaczenie granicznego naprężenia przyczepności.

W normie [ PN-H-93220:2018-02 „Stal do zbrojenia betonu - spajalna stal zbrojeniowa B500SP - Pręty i walcówka żebrowana” ] badanie belki i badanie wyciągania przedstawiane są jako alternatywne metody oceny przyczepności stali do betonu. W przypadku prętów ze stali B500SP- -EPSTAL, w celu uzyskania dodatkowego źródła informacji nt. warunków przyczepności, w Instytucie Techniki Budowlanej wykonane zostało badanie pull-out polegające na wyrywaniu prętów z kostek betonowych. Do badania przygotowane zostały próbki betonowe w postaci kostek sześciennych o boku długości 150 mm, z zakotwionym w każdej z nich prętem ze stali EPSTAL o średnicy 16 mm. Na długości zakotwienia, którą przyjęto jako 5 średnic pręta (5d = 80 mm) znajdował się napis EPSTAL lub samo użebrowanie. Przeprowadzono 3 serie badań, każda po 12 próbek – 6 z napisem EPSTAL na długości zakotwienia i 6 bez napisu. Siłę wyrywającą zwiększano stopniowo co 5 kN, tak aby uzyskać około 10 kroków dla każdej próbki. Określenie siły wyrywającej pręt oraz przemieszczenia jego nieobciążonego końca pozwoliły wyznaczyć naprężenia przyczepnościowe w badanych modelach. Naprężenia te okazały się kilkukrotnie większe niż minimalne naprężenia normowe – zarówno w strefie użebrowanej, jak i strefie z napisem EPSTAL.

 

Centrum Promocji Jakości Stali Sp. z o.o.
ul. Pileckiego 67, 02-781 Warszawa
biuro@cpjs.pl, www.epstal.pl